25 ildir ki, gün işığı görmür: Evlənməməsi üçün anası...
Gözəlliyi ilə məşhur olan Blanş Monye 1849-cu il martın 1-də Fransanın paytaxtı Parisdə zadəgan bir ailənin qucağında anadan olub.
Günlər keçdi, Blanş böyüdü. Hər kəsin diqqətini çəkən gözəllər gözəl gənc qız olublar. O, gözəlliyi, fiziki görünüşü və şəxsiyyəti ilə çox diqqət çəkirdi və ən əsası onunla evlənmək istəyənlər çox idi. O, zadəgan ailəsi olduğu üçün zadəganla evlənməli idi, amma ailəsi də deyəsən oradan deyildi. Çox gözəl olan Blanşın çoxlu talibləri olub və bir çox kişilərin diqqətini çəkib. Ailəsi Blache-nin evlənməsinin tərəfdarı deyildi və məktublar bir müddət sonra onları narahat etməyə başladı. Bütün bunlara son qoyan isə Blanş Monyenin 25 yaşına çatanda vəkilə aşiq olması oldu. Ancaq bu hekayə xoşbəxt bitmədi.
Yaşı Blanşdan böyük olan vəkil peşəkar olaraq da o qədər də uğurlu deyildi. Blanş Monyenin anası vəziyyəti bilə-bilə bu nəcib qanlı gözəl qızı necə qəpiksiz bir hüquqşünasa verə bilərdi! Ailə Blanche Monnier'in aşiq olduğu bu vəkili heç vaxt bəyənməyib. Gözəl gənc qız isə onunla evlənmək üçün daim anasına və ailəsinə qarşı çıxırdı. Onun bu inadkarlığı inanılmaz sonluq gətirdi. Enn qızını otağa bağladı ki, Luiza daha təkid edə bilməsin.
O, qızını nəinki otağa qapadı, hətta Blanş Mönye qəfildən yoxa çıxmış kimi davranmağa başladı. Onu otağında dörd divarlı bir həyata həbs edən ailəsi tutduqları yalanla gündəlik həyatlarına davam edirdi. Ailəsi, qardaşı və ev işçiləri istisna olmaqla, Blanşın dünya ilə əlaqəsini kəsdi. Onun otağında çarpayıdan qalxmasına və hər hansı əsas gigiyena ehtiyaclarını qarşılamasına icazə verilməyib. O, 25 il hər şeydən, hər kəsdən təcrid olunmuş vəziyyətdə yaşadı. Anası Louise Monnier, günəş işığının pəncərələrdən daxil olmaması və ən əsası heç kimin görməməsi üçün bütün lazımi tədbirləri görərək qızı otağına əbədi olaraq bağlamışdı.
Blanş ömrünün yarısını yemək yediyi, sidiyi və nəcis etdiyi yataqda uzanmışdı. Ailəsi qızlarının qohumlarına və dostlarına qızlarını İngiltərədəki internat məktəbinə göndərdiklərini və onun iş qrafiki ilə çox məşğul olduğunu və geri qayıtmağı düşünmədiyini söylədi. Blanche Monnier təqvimlər 1901-ci ili göstərənə qədər günəşi görmədən yaşamağa davam etdi. Lakin martın 23-ü gələndə prokurorluğa göndərilən anonim məktubda yazılanlar Blanş Mönyeni bu qorxulu həyatdan xilas edəcəkdi. Adı açıqlanmayan qəhrəmanın polisə və prokurorluğa yazdığı məktubda aşağıdakı ifadələr yer alırdı:
"Hörmətli Baş Prokuror, sizə son dərəcə ciddi bir iş haqqında məlumat vermək şərəfinə nail oluram. Mən Madam Monnierin evində qapalı saxlanılan, az qala acından ölmək üzrə olan, öz çirkabında, çürümüş zibil içində, keçmişdə yaşayan qadından danışıram. iyirmi beş ildir."
Oxuduqlarının qarşısında az qala dillərini udacaq polis və prokurorlar Monniersin evinə basqın ediblər. Bu məktubu evdə işləyən bir işçi yaza bilərdi. Monye ailəsi kimi hörmətli bir ailənin belə bir hadisənin xoşuna gəlməyən polis və prokuror nə olursa olsun evə baxmağa getdilər. Məmurlar bir otaqdan çürük qoxunun gəldiyini görənə qədər malikanəni gəzəndə əvvəlcə heç nə tapa bilməyiblər. Onlar çürük qoxusuna yaxınlaşanda yuxarı mərtəbədəki gizli otaqda Blanş Mönyeni tanınmaz vəziyyətdə tapdılar. Gözəlliyi ilə hamını valeh edən o qızdan əsər-əlamət belə qalmamışdı. O, 25 il nəcis və yemək tullantıları ilə dolu bir otaqda gün işığı görmədən həyata yapışmışdı. Qidalanma və uyğun olmayan həyat şəraitindən arıqlamış Monnier xəstəxanaya yerləşdirilib. Polis gördükləri cədvəli hesabata belə daxil edib:
"Arıqlanmış, ölüm ayağında olan qadın nəcis və yemək qalıqları ilə örtülmüş çürük çarpayıda uzanmışdı. Çarpayıda həşəratlar sürünürdü. Otaqda hava o qədər pis və dözülməz idi ki, araşdırmamızı davam etdirə bilmədik".
Aysun / Demedia.az
