3 yaşında düşməyə başladı, əslində isə... - İNANILMAZ HADİSƏ

Harun Tınas 1992-ci ildə Mersinin Aydıncık rayonunda anadan olub.

Anası evdar qadın, atası Dövlət Su Zavodunda işləyən Harunun iki bacısı olub. Harun evin ilk uşağı idi. Onun dünyaya gəlməsi ilə valideynlərinin xoşbəxtliyi ikiqat artdı. Amma təəssüf ki, bu xoşbəxtlik cəmi üç il davam edə bildi. Bundan sonra Harun və ailəsini çox çətin günlər gözləyirdi. Harun Tınasın başına gələnləri təqdim edirik.

"Xəstəliyin əlamətləri görünməyə başlayanda cəmi 3 yaşım var idi. Bağda oynayan zaman qəfil yıxıldım. Ayağım çox ağrıyırdı və ağlamağa başladım. Ailəm ayağımın sallandığını görəndə məni xəstəxanaya apardılar. məşhur dislokasiya mütəxəssisi Gülnarda onun yerindən çıxmış ola biləcəyindən şübhələnərək dislokasiya mütəxəssisi ayağımın yerindən çıxmadığını, sınıq olduğunu dedi və məni xəstəxanaya apardılar.Ayağıma cərrahi yolla platin qoydular.Bir neçə aydan sonra sağaldım və platin çıxarıldı,amma mən davamlı olaraq yıxılırdım.Tutmadan nə pilləkənləri qalxa bilirdim,nə də qaça bilirdim.Ailən vəziyyətimdən şübhələndikdə məni Mersində uşaq həkiminə apardılar.Həkim dedi. "Bu uşaqda əzələ xəstəliyindən şübhələnirəm, ancaq tam diaqnoz lazımdır." "Ya Adanadakı Hacettepe Universitetinə, ya da Ankaraya getməlisən" dedi. Ailəm Ankaraya qərar verdi və atamla Ankaraya getdik. Soyuq və boz hava həmin an hiss etdiyim şeyə tam uyğun gəlirdi. Nəhayət, ayağımdan toxuma nümunəsi götürüldü və biopsiyaya göndərildi."

5 yaşına çatmazdan bir neçə gün əvvəl Haruna Duchenne Muscular Distrofiyası (DMD) diaqnozu qoyuldu. DMD 3-5 yaş arası uşaqlarda baş verən və proqressivləşən əzələ zəifliyinə və zəifliyə səbəb olan genetik xəstəlikdir. Xəstəliyin ilk illərində Harun büdrəyərək yeriyə bilir, hətta məktəbə də gedə bilirdi. Lakin 10 yaşına çatanda artıq yeriyə bilmirdi. Təhsilini davam etdirmək üçün anası sürücülük vəsiqəsi alıb. Harunu maşınla məktəbə aparar, sonra da arxası üstə partasına aparırdı. Harun orta məktəbin ikinci semestrinə qədər məktəbə gedib. Ancaq sağlamlıq problemləri günü-gündən artdı. Bu səbəbdən o, orta məktəbin ikinci kursunda məktəbi tərk etməli olub.

Harun Tınasın xəstəliyi getdikcə artırdı. 13 yaşında ikən sümükləri əyilmiş, qollarında heç bir güc qalmamışdı.16 yaşında xəstəliyin əlamətləri özünü büruzə verir. Hətta nəfəs almaqda çətinlik çəkirdi. 18 yaşında o, süni nəfəs aparatına qoşulub və yataq xəstəsi olub. Xəstəliyi səbəbindən həyatı günü-gündən çətinləşən Harun üçün əsl mübarizə də elə o zaman başladı. Çünki o zaman anladı ki, həyatda hər şey bir nəfəsdən asılıdır. Nəfəs onun üçün azadlıq simvolu idi. Yaşadığı elektrik kəsilməsi və cihazın nasazlığı onun həyatına bir damper qoyacaqdı. Ancaq bunlardan ən çətini yaşadığı tıxanma problemi idi.

"Həyat mənə heç vaxt yaxşı şeylər verməyib. Fırtınalar həmişə budaqlarımı qırıb. Mən həyatdan açıq rənglər istəsəm də, mənə tünd rənglər verib. Mən həmişə qaranlıq zamanların səyahətçisi olmuşam. Qışı heç sevməmişəm, həmişə yaşamışam. yazıq qışlar.Uşaqlığım üçün darıxmağa başladım.Uşaqlığım üçün darıxsam da, bilirəm.Bir vaxtlar həyatdan çox küsmüşdüm.Əyri bədənimdən utanmışdım.Həmişə düşünürdüm ki,Niyə belə oldu? mənə olur?' "Daim içimdə ağlayırdım. Heç kim məni başa düşməzdi. İndi hamı məni başa düşür. Çünki bütün dərdlərimi yazdım".

Harun Tınas məktəbi tərk etməli olsa da, ədəbiyyatdan və kitablarından heç vaxt vaz keçmədi. Bir tərəfdən dayanmadan kitab oxuyur, digər tərəfdən də həyatı sorğulayırdı. Bu arada DMD-dən əziyyət çəkən yazıçı Niyazi Yanq da ona yaxşı nümunə oldu. İlk dəfə 25 yaşında şeir yazmağa başlayan Harun Tınas 2018-ci ildə “Səssiz Çığlığım” adlı ilk kitabını nəşr etdirib. Harun danışa bilmədiyi üçün səssiz qışqırıqını ifadə edə bilmirdi, amma sözbəsöz yaza bilirdi.

İlk kitabı ilə ciddi uğur qazanan Harun Tınas, daha sonra çətin illərindən bəhs etdiyi "Mən də Varam" adlı kitabını yazmağa başladı.

Aysun / Demedia.az