Titanikdən sağ çıxsa da, sonra elə şeylər yaşadı ki...
Celine Dion-un “My Heart Will Go On” əsərini yandırıb deyəcəklərimi oxumadan əvvəl onu bir kənara qoysanız, Titaniklə baş verən həyatlardan başqa birini dinləməyə hazırsınız. Lənətləndiyi güman edilən bu gəmi səyahətindən sonra sağ qalanlar arasında həyatı yaxşı gedən bir nəfər də olsun sərnişin qalmadı.
Lucile Polk Carter 20 oktyabr 1897-ci ildə Filadelfiyada anadan olub. O, William Ernest Carter və Lucile Stewart Polkun ən böyük uşağı idi. Bankir olan atası ailəsinin varlı varisi idi. Onun anası da Baltimordakı varlı sığorta brokerlərinin qızı idi. Zadəgan və varlı valideynlərin yeganə qızı 15 yaşında ikən Avropaya səfərdən sonra evə qayıdırdı. Dünyanın ən böyük transatlantik gəmisi olan, varlı və ya kasıb hər kəsin səyahət etmək istədiyi Titanik Karter ailəsinin ilk seçimi idi. Lucile, anası, atası və qardaşı, habelə onların qulluqçuları Alexander Cairns və Augusta Serreplaà birinci dərəcəli sərnişinlər kimi Sauthemptondan Titanikə mindilər. Karterlər 113760 nömrəli biletlə səyahət edirdilər, qiyməti 120 funt sterlinqdir. Bu səyahət heç də sıradan bir səyahət olmazdı.
Gəminin aysberqə dəydiyi gecə ailə 4 nömrəli xilasedici qayığa minməyə hazırlaşırdı. Lucile üçün son dərəcə qiymətli olan 'Kitty' adlı iti batdığı ilk saatlarda Titanikdə həyatını itirən 5 itdən biri kimi tarixə düşdü. Atadan başqa bütün ailə üzvləri nəhayət 4 nömrəli xilasedici qayıqda idilər. Bu, batan nəhəng gəmidən xilas olmaq üçün ayrılan ailə üzvləri üçün son ayrılıq olmayacaq. Ata bütün ailəni geridə qoyub hamıdan əvvəl özünə xilasedici qayıq tapıb. Onsuz da bədbəxt olan evlilikləri, Titanikdən qaçarkən yollarını əbədi olaraq ayırmaları ilə başa çatdı.
Anası bankir və polad istehsalçısı George Clymer Brooke Jr. Yenidən evləndi. Bu birləşmədən sonra Lucile'nin Elizabeth Muhlenberg adlı bir bacısı var. Bu toy o qədər əhəmiyyətli idi ki, New York Times qəzeti 12 avqust 1916-cı il tarixli sayında bu xoşbəxt günü bütün təfərrüatları ilə daxil etdi. Yazılmışdı ki, xanım Karter gümüşü brokarlı ağ ipək kostyum geyinmiş və əlində səhləb buketi tutmuşdur.
Bütün bu özəl və xoşbəxt günlər əslində Lucile üçün son xoşbəxt illər olardı. Titanikdən sağ çıxsa da, batdığı gündən sonra yaşadığı müsibətlər onu ömrünün sonuna qədər təqib etdi. Gəmi qəzasından sonra Lucile həyatını yenidən səyahətə həsr etdi və Bermud Kraliçası və Bermud Monarxı da daxil olmaqla bir çox əhəmiyyətli insanlarla kruizlərə çıxdı. Ancaq hekayənin qalan hissəsi, yəni Lüsilin ölümü, məncə, indiyə qədər təxmin etdiyiniz “gəmi qəzası” ilə bağlı deyildi.
Lucile evləndi. Onun əri, həm də zadəgan və varlı Samuel Reeves Phoenix Iron Company-nin prezidenti idi. 1944-cü il fevralın 18-də Vaşinqtonda ezamiyyətdən evə qayıdarkən o, Pensilvaniyadakı qəbiristanlığın daş divarına çırpılıb. Qəzanın səbəbi ilə bağlı çoxlu təxminlər olsa da, Samuelin ölümünün ən güclü səbəblərinin sükan arxasında yuxuya getməsi və ya sıx duman səbəbindən istiqamətini itirməsi olduğu güman edilir. Nəqliyyat vasitəsinin sınmış sükanının sinəsinə keçməsi nəticəsində dünyasını dəyişən gəncin qabırğalarının sınığı və ağciyərinin deşilməsi ilə birbaşa dünyasını dəyişdiyi güman edilir.
Elise, David və Lucile adlı üç övladı olan qadın əri öldükdən sonra heç kimlə evlənməyib. Samuel onun ilk və yeganə sevgisi olaraq qalacaqdı. Ancaq gənc yaşda dul qalmaq kifayət qədər ağrılı idi və ilk övladı Elise cəmi 26 yaşında ikən naməlum səbəbdən qəfildən dünyasını dəyişdi.
Lucile 1950-ci ildə itirdiyi qızından 12 il sonra, 65 yaşında vəfat etdikdə, Titanikdən sağ çıxan, lakin həyatı boyu onu təqib edəcək ağrıya təslim olan gənc qadının hekayəsi geridə qaldı. Gəmi ikiyə bölündükdən sonra ailəsinin dağılması, xoşbəxtlik üçün atdığı ən böyük addım olan evliliyi, ağrılarla bitməsi və kiçik qızını erkən yaşda itirməsi ilə həyatı davam edirdi. Lüsile bütün bunları yaşayacağını bilsəydi, yenə də Titanikdən düşmək istərdimi?
Aysun / Demedia.az
