Özünü dünyanın ən varlısı hesab edir: Ət, süd, yumurta, bal pulsuzdur!
Çanaqqalanın Gelibolu rayonunda anadan olan Nida Elif Selci (20) ibtidai və orta məktəbin yarısına qədər şəhərdə oxuyub.
Demedia.az xəbər verir ki, atasının nəqliyyat biznesi zərər görməyə başlayanda sektorlarını dəyişərək babaları və nənələri ilə Sütlüce kəndində məskunlaşıblar. Ailə orada xırda heyvandarlıqla məşğul olub, öz yemlərini istehsal etmək üçün babalarının əkin sahələrini becərməyə başlayıblar. Nida da məktəbdən gələndən sonra qoyunları yaylaya çıxararaq sevimli məşğuliyyətini edirdi.
Yoxsulluq içində böyüyən, hər zaman istədiyini ala bilməyən qız olduğunu deyən Nida bəzən cib pulu olmadan məktəbə gedirdi. Orta məktəbin son illərində daşıdıqları şirkət işçiləri ixtisar etməyə başladı. Təbii ki, onların avtobuslarının bir qismi boşa çıxdı. Bu sektordan qazanc əldə etmək əvəzinə, daha çox zərər görməyə başladılar. Məktəbə gedərkən atasının tələbə avtobusu olduğu üçün həftə sonları nənəsi ilə kəndə gedirdi. Hələ o vaxtlar kənd Nidanı çox sevindirmişdi. Şəhərdə itki verməyə başlayanda ailə kəndə qayıtmağa qərar verdi. Onlar avtobuslarının bir hissəsini satıb, bir qismini isə traktorla dəyişiblər. İndi Nida da avtobusla məktəbə gedirdi. Əvvəlcə çox utancaq idi. "Axı kənddə yaşamaq şəhərdəki kimi deyildi. Yağış yağanda ayaqqabılarım palçıq oldu. Elə bilirdim ki, mənim ayaqqabım təkdir, ona görə də hamıdan utanırdım", - deyən Nida, "Çox əsəbiləşdim. kəndli olduğuma görə ələ saldılar, mənim bu qədər sevdiyim, xoşbəxt olduğum yeri necə ələ sala bildilər?” dedi.
Kəndə köçəndən sonra ailə bir neçə qoyunla heyvandarlığa başlayıb. Əvvəlcə Nida atası ilə birlikdə heyvanları çıxarırdı. Müəyyən vaxtdan sonra dərsdən evə gələndə qoyunları yaylaya aparırdı. O, həm də orta məktəb imtahanlarına açıq və təbii şəraitdə hazırlaşırdı. Təhsilinə istədiyi lisey olan Gelibolu Ecebey Peşə və Texniki Anadolu Liseyində başlayıb. Orada daha rahat idi, çünki onunla lağ edən, aşağılayan yox idi. Əksinə, dostlarının çoxu kənddə yaşayırdı. Tibb bacısı köməkçisi şöbəsini bitirib. Universitet imtahanlarını verdi. O vaxtlar əkinçilik və heyvandarlıqla məşğul olub, maddi vəziyyəti imkan vermədiyindən şəhərdən kənara oxuya bilmirdi. Tam təqaüdlə seçdiyi şöbələri seçə bilmədi. Təhsilini Eskişehir Anadolu Universitetinin Açıq Öğretim Laboratoriya və Baytarlıq Sağlamlığı şöbəsində davam etdirib.
Kənddə onun yaşında, yaşına yaxın gənc yox idi. Təhsilini başa vurduqdan sonra sosial şəbəkələrdən başqa heç bir dostu olmayıb. Onların məskunlaşdıqları kənddə təsərrüfatların sayı az olsa da, otlaqları kifayət qədər böyük idi. Əksəriyyəti yaşlı insanlar olduğundan heyvandarlıqla məşğul olanlar çox deyildi. Bəzi qonşularının çöldən süd aldığını görən Nida atasına o vaxtdan inadla inək istədiyini deyib. Bir müddət sonra ucuz qiymətə inəyi aldılar. Süd satışı yaxşı gedəndə başqa inək aldılar. Hazırda 2 inəyi, 1 düyəsi və 100-ə yaxın qoyunu olan Nida Elif Selci, "Keçmişdə yaşadığımız yoxsulluqdan sonra xoşbəxt olduğum yerdə olduğum üçün indi özümü dünyanın ən zəngin insanı kimi hiss edirəm. Əslində yaşamaq kənddə mənim qərarım deyil.Həyat mənə bir seçim təqdim etdi.Bu seçim tam təbiidir,Stresssiz,sakit həyat.Bu həyatı seçmək mənim üçün bir zərurət idi.Bura aid olduğumu bilirdim. çoxlu pişik, it, toyuq, qaz, hinduşka, qoyun və inək. Onlardan istehsal etdiyim ət, süd, yumurta və bal mənə pulsuzdur. Mən də öz tərəvəzimi yeyirəm. "Hələ özüm istehsal edə bilərəm. Bu o deməkdir ki, kənddə yaşamaq əslində azadlıqdır.Məni belə azadlıqdan məhrum edə bilməzdim” dedi.
"Dolanışığımızı tamamilə əkinçilik və heyvandarlıqla təmin edirik. Kiçik sahibkarlar olaraq bu mövzuda bir az çətinlik çəksək də, özümüzü dolandıra bilirik. Bir gün günəşin doğması ilə başlayır və iş bitəndə bitir. Bu mübarizə daxildir. heyvanlara qulluq, sağım, yem hazırlamaq, tarlaların suvarılması, əkin və məhsul yığımı kimi çoxlu işlər görürəm". "Gələcəkdə daha müasir təsərrüfat qurmaq istəyirəm. Ət, süd, yumurta, bal istehsalına davam etmək, nümunəvi biznes sahibidir”.
Kənddə yaşıdları çox olmasa da, bu Nidaya o qədər də təsir etmir. Xüsusilə yay ayları çox məşğul olur. Buna görə də o, yalnız işinə diqqət yetirir. Bu gərginlik və peşə sevgisi kənd sakinlərinin də diqqətini cəlb edir. Əksəriyyət bunu təqdir edib nümunə göstərsə də, bəziləri “kişi işidir, qızın tarlada nə işi var” deyirlər.
Aysun / Demedia.az
