Metal tankın içərisində həyat...

Paul Alexander altı yaşında olanda poliomielit xəstəliyinə tutuldu və boyundan aşağı iflic oldu.

Demedia.az xəbər verir ki, xəstəlik onu özbaşına nəfəs ala bilməyib. Həkimlər onu metal silindrli respiratora yerləşdiriblər. Ömrünü bu nəhəng tankda keçirən və “dəmir ciyərli adam” kimi tanınan İskəndər sonralar hüquq təhsili alıb, hüquqşünas kimi fəaliyyət göstərib, hətta xatirələr yazıb.

Tam adı Paul Richard Alexander, 30 yanvar 1946-cı ildə Dallasda Qus Nicholas Alexander və Doris Marie Emmett ailəsində anadan olub. Kitabının ön sözündə anası 1952-ci ilin bir yay günü çöldə oynadıqdan sonra yüksək hərarət, baş ağrısı və boyun tutması ilə evə gəldiyini və belə davam etdiyini yazır:

“Dəhşətlənmək üçün bütün səbəblərim var idi. Hər bir valideynin kabusu olan poliomielit böyük qara canavar kimi şəhərimizdə dolaşırdı. Pavel isə hər cür əlamətlər göstərirdi”.

Doğma şəhəri Dallasda həkimlər onu əməliyyat edərək həyatını xilas ediblər, lakin onun təkbaşına nəfəs alması mümkün olmayıb. Həll yolu onu bədənini boynuna qədər əhatə edən “dəmir ağciyər” adlı silindrə yerləşdirmək idi.

Zaman keçdikcə elm və texnologiyadakı yeniliklər tənəffüs problemi olan insanlar üçün portativ cihazlar gətirdi, lakin İskəndərin sinə əzələləri başqa maşınlardan istifadə etmək üçün çox zədələnmişdi.

“Mənim köhnə dəmir atım” dediyi bu tank xəstənin tənəffüs sistemini dəstəkləyərək nəfəs almasına şərait yaradırdı. Bir müddət sonra o, dəqiqələrlə, sonra saatlarla təkbaşına nəfəs almağı öyrəndi. Beləliklə, o, qısa müddətə də olsa, borudan çıxa bildi. Ancaq həyatının hər günü maşından istifadə etməli oldu. Maşının içində olarkən başqalarının köməyinə ehtiyac duydu. Ömrünün çox hissəsi üçün bu kömək onun baxıcısı Keti Qeynsdən gəldi, o, kitabında yazdı.

Gizmodonun 2017-ci ildə Paulla müsahibəsindən skrinşot
Onun həyatı təkbaşına nəfəs almağı öyrənməyə çalışsa, ona bir bala verməyi təklif edən baxıcısı sayəsində dəyişdi. 8 yaşında o, havanı 'balıq kimi' udaraq və üç dəqiqəyə qədər ağciyərlərinə çəkərək özbaşına nəfəs almağı öyrəndi. O, balasını aldı və bu hekayə onun "İt üçün üç dəqiqə" kitabına ilham verdi.

O, Dallas Müstəqil Məktəb Bölgəsi vasitəsilə evdə təhsil alan ilk tələbələrdən biri idi və 1967-ci ildə W.W. Samuell Liseyini sinfində ikinci olaraq bitirdi. Orta məktəbi bitirdikdən sonra Cənubi Metodist Universitetində oxuyub. 1984-cü ildə Ostindəki Texas Universitetini bitirib. “Dəmir ağciyər”lə yaşamağın çətinlikləri İsgəndərin universitetə ​​getməsinə və hüquq fakültəsi almasına mane olmadı. İki ildən sonra o, vəkilliyə qəbul olunub və uzun illər vəkillik fəaliyyəti ilə məşğul olub.

2020-ci ildə Guardian-a dedi: "Mən bilirdim ki, həyatımla bağlı bir şey etmək niyyətində olsam, bu, zehni bir şey olmalıdır". Elə həmin il o, səkkiz il yazması lazım olan bir xatirə kitabı nəşr etdi (plastik çubuqla klaviaturada və dostunun köməyi ilə).

Dəmir ağciyərə yerləşdirilən əksər insanlar kimi, onun da çox yaşaması gözlənilmirdi. Ancaq o, poliomielit peyvəndinin kəşfini və sonra xəstəliyin demək olar ki, tamamilə yox olduğunu görəcək və daha onilliklər yaşayacaqdı.

Qardaşı Filipp Aleksandrın sosial mediada verdiyi açıqlamaya görə, o, ötən həftə bazar ertəsi 78 yaşında dünyasını dəyişib. O, dəmir ağciyərin içində yaşayan son bir neçə insandan biri idi. Və həyatının son illərində TikTok-da bu köhnəlmiş maşının köməyi ilə yaşamaq necə idi; O, emosional və psixi çətinliklərindən danışıb.

Bir videoda o, arxa planda maşının zümzüməsi eşidilən halda "tənhalıq" dedi. "Bəzən heç kimə toxuna bilmədiyim üçün çarəsiz oluram, əllərim tərpənmir və çox dəyər verdiyim nadir hallar istisna olmaqla, heç kim mənə toxunmur."

Alexander videoda illər ərzində narahatlıq və depressiya ilə mübarizə aparan insanlardan e-poçt və məktublar aldığını söylədi və bəzi məsləhətlər verdi:

“Həyat qeyri-adi bir şeydir. Sadəcə dayan. Hər şey daha yaxşı olacaq”.

Qardaşı onu qonaqpərvər və isti bir insan kimi təsvir edir, böyük təbəssümü ilə insanları dərhal rahatlaşdırır. O deyir ki, kitab nəşr olunandan sonra qardaşının dünyadakı insanlar üçün nə qədər ilham olduğunu anlayıb.

Yemək kimi gündəlik işləri görməyə mane olan bu xəstəliklə mübarizə apararkən yumor hissini heç vaxt itirməməsinə heyran olduğunu vurğulayır və əlavə edir: “O, mənim üçün normal bir qardaş idi. Döyüşərdik, oynayardıq, bir-birimizi sevərdik, əylənərdik. "O, öz dünyasının ağası idi."

Tibbdəki irəliləyişlər sayəsində 1960-cı illərdə dəmir ağciyərlər istifadədən çıxdı və onların yerini respiratorlar aldı. Lakin Paul Alexander nəhəng bir silindrin içində yaşamağa davam etdi. Çünki o, buna öyrəşmişdi. O, ən uzun müddət dəmir ağciyərdə yaşayan şəxs kimi Ginnesin Rekordlar Kitabı tərəfindən qəbul edilmiş və qeyd edilmişdir.

Aysun / Demedia.az